1990-ականներին, Արցախի ազատագրության տարիներին Երևանում ունիտազի վաճառքով զբաղվող Արայիկ Հարությունյանը սիրում է աջ ու ձախ պատմել իր պատերազմական անցյալի մասին: Ունիտազ
Արայիկի(այսպես արցախցիներն են նրան կոչում) իրական կերպարը Արցախում բոլորը գիտեն ու նա էլ հույս չունի, որ երբևէ իրեն կռված տղաները լուրջ կընթունեն:
Արայիկի(այսպես արցախցիներն են նրան կոչում) իրական կերպարը Արցախում բոլորը գիտեն ու նա էլ հույս չունի, որ երբևէ իրեն կռված տղաները լուրջ կընթունեն:
Ունիտազ Արայիկը պարզվում է ոչ միայն ազատագրական պատերազմին չի մասնակցել և մեծ ստախոս է, այլ նաև հանուն իր անձնական շահի կարող է թքած ունենալ պետական շահի վրա: 2016 թվականի ապրիլյան պատերազմի օրերին, երբ ամբողջ հայությունը անում էր ամեն բան, որպեսզի թշնամին չներխուժի հայրենի հող Ունիտազ Արայիկը իր պետական պաշտոնն օգտագործում էր, որպեսզի պաշտպանի իրկարողությունը:
Արայիկ Հարությունյանը Արցախի ազատգրված տարածքներում մեծ հողակտորներ է իրենով արել, որոնք մոտ են նաև ռազմաճակատին: Պատերազմի օրերին, երբ զինվորներն ու տանկերը ստիպված են եղել ճակատ հասնելու համար անցել Ունիտազ Արայիկին պատկանող հողակտորներցի մեկով, մեծ անախորժությունների մեջ էին ընկել: Այս մասին դեռ այդ օրերին գրեց մամուլը (հրապարակումը կարող եք դիտել այստեղ): Արայիկ Հարությունյանը շատ խիստ և անհարգալից տոնով էր խոսել հրամանատարական կազմի հետ և պահանջել էր ռզմաճակատ գնալու համար չանցնել իր կալվացքներով: Արայիկ Հարությունյանի (այն ժամանակ նա երկրի վարչապետն էր) պահանջից հետո զինվորները ստիպված են եղել առավել երկար և անհարմար ճանապարհով հասնել ճակատ:
Ահա այս միջադեպը կարծում ենք լավագույնս է բնութագրում Ունիտազ արայիկին: Սա իր կերպարի և բարոյականության մասին է խոսում: Փաստորեն անգամ ապրիլյան պատերազմի օրերին իր համար կարևոր է եղել փողը: Ահա այս ամենը ևս մեկ անգամ լսելուց հետո կարծում ենք մեր հանրությունը որտեղ էլ որ տեսնի Արայիկ Հարությունյանին պետք է նվաստացնի և մերժի: Ունիտազ Արայիկը պետք է տեղ չունենա հասարակության մեջ: